„Gdzieś w centrum naszej ziemi, które po lewicy i u stóp czują rozgrzane silnym słońcem piaski Bóg nasz stworzył ogród na obraz pierwszego Edenu jaki dany został Adamowi i Ewie. Dotykający nieba, a więc bliski Jego miłosierdziu, otoczony wysokim, niebezpiecznym skalnym murem, odizolowany od zła jaki panuje na ziemi nam danej. W miejscu tym próżno szukać diabelskiego zła, a jedynie boskiego piękna. Bowiem On obdarował tamtejsze rwące rzeki rybami, nierzadko przykryte białym puchem gęste iglaste lasy zwierzyną i owocami, a lud wybrany za głęboką miłość i wiarę dał w nagrodę żyzną ziemię pod uprawę i hodowlę. Pierwszego dnia Bóg rzekł do swojego ludu:
- Żyjcie i rozmnażajcie się w pokoju i wierze. Zarzućcie dawnych waśni, a potomstwu swemu przekażcie to czego Ja was nauczyłem. Ja daję wam tą ziemię, te zwierzęta i te rośliny w nagrodę za to, że nie odwróciliście się ode mnie jak wielu waszych braci i sióstr. Ja daję wam swoją miłość, której nie zaznaliście od bliźnich. Kontynuujcie moje dzieło tak jak wam nakazałem. Wystrzegajcie fałszywych proroków i wystawienia uciech cielesnych ponad modlitwę bowiem złamiecie daną mi przysięgę i wygnam was z Ziemi Świętej.
Ludzie przyjęli boskie warunki i dane im było żyć w raju przez wiele lat. Jednak pośród wiernych Bogu dyskretnie działał Szatan, który powoli niweczył Jego plan. Z miesiąca na miesiąc coraz większa część ludzi błądziła zatracając się w kłamliwych opowieściach wędrowców, przyjmując do swego domu ludzi zepsutych i złych, aż wreszcie odstępując od wiary w Boga. On jednak widział wszystko, objawił się ludowi i przemówił po raz ostatni:
- Zaprawdę powiadałem, jeśli odrzucicie moją miłość i odwrócicie się ode mnie to ześlę was z powrotem na niegościnną ziemię. I stanie się to bowiem taka jest Moja wola.
Ludzie nie uwierzyli Bogu i kontynuowali plan Szatana. Zesłał na raj wielką śnieżycę, która zmusiła mieszkających w nim opuścić boską ziemię. Ich żywoty trwały krótko – Nauczeni rozpusty i pożądania pieniądza przez Szatana odchodzili ze świata jako cudzołożnice, złodzieje, mordercy, ludzie wyniszczeni przez diabelskie lekarstwa. Bóg uznał, że należy poszukiwać innego ludu, który zasługuje na raj. Do dziś boska ziemia pozostaje niezamieszkana.”
Fragment Księgi Legend pióra ojca Estebana
Rosnąca w siłę Inkwizycja mająca korzenie już w średniowieczu pałająca nienawiścią do ludzi obdarzonych darami magii rozpoczęła wzorem rycerzy chrześcijańskich krucjatę mającą na celu zniszczyć każdego, który choć w setnej części jedynki ma w sobie moc nadprzyrodzoną. Buntuje również ciemną ludność cywilną rozpuszczając teorię, że to przez czary jakie rzucano nastąpił kataklizm. Inkwizycja przez swoje grabieże osad zamieszkanych przez swoich wrogów zdobyli wystarczająco dużo różnorakiej waluty by móc zapewnić swojej ideologii wymiar oficjalny. Założyli siedzibę, stworzyli zaplecze gospodarcze i ciasną siatkę szpiegowską. A krucjata wędrowała od miasta do miasta uprzednio zagnieżdżając w nich swoich szpiegów i osoby od propagandy by przygotować obywateli na przymusowe przyjęcie ideologii bądź śmierć. Do otwartej walki, a raczej rzezi uciekano się dość często ponieważ dowódcy nie będąc w terenie pod czyimś zwierzchnictwem stawali się panami.
Przyszedł w końcu czas na jedno z miast nadbrzeżnych. Cztery gildie odpowiadające żywiołom stworzyły linię obrony dla miasta mimo, że od wewnątrz pasożyt zbierał już swe plony. Pewnej nocy wynikła bitwa, w której mimo zaciekłej defensywy i wyszkoleniu żołnierzy miasta zwycięzcami okazała się Inkwizycja. Stanowcza większość mieszkańców i żołnierzy zginęła, a miasto zrównane zostało ziemią i wypalone aż po trawę. Chcąca przeżyć garstka rannych i pozostawionych na pastwę drapieżnych mutantów, jako jedyny majątek posiadając zwykle to co nosili przy sobie została postawiona przed trudnym zadaniem. Postanowili oni bowiem, że zostawią przeszłość za sobą i za światełko w tunelu wezmą pewną legendę o terenie, który według opisu był prawdziwą naturalną fortecą. Czeka ich jednak długa i ciężka wędrówka pełna przygód.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz